Als recensent van managementboeken en schrijver van columns over literatuur, heb ik inmiddels meer dan 150 boeken van korte en lange recensies voorzien. Begin april 2017 kreeg ik een onverwacht bericht van Wouter ter Braake. Hij vertelde dat hij een boek had geschreven en vroeg of ik het wilde kopen. Mijn antwoord was duidelijk: "Ik koop geen boeken, want ik ben recensent." Toch stuurde hij mij zijn boek, en dat gebaar was het begin van een waardevolle vriendschap.
Eerste ontmoeting: Een unieke ervaring
Ik las het boek in één ruk uit – iets wat me slechts één keer eerder was overkomen. De beschrijvingen van alledaagse momenten, zoals de keuken in zijn ouderlijk huis en de les van zijn vader over het plakken van een fietsband, waren zo beeldend dat ik het gevoel had er zelf bij te zijn. Deze kwaliteit deed me denken aan de stijl van de Franse schrijver Guy de Maupassant. Het boek zette me ook aan het denken over het thema vergeving, een rode draad in het verhaal.
Bij een boekpresentatie in Lelystad ontmoetten we elkaar voor het eerst persoonlijk. Later die avond, in een gezellig restaurant, bevestigden we onze gedeelde passie voor literatuur. Deze band resulteerde zelfs in een gezamenlijke recensie van het meesterwerk Omarm de Chaos van professor Jan Rotmans.
'Annigje Opdevelde: De helende kracht van verhalen'
Het tweede boek dat ik van Wouter las, Annigje Opdevelde: De helende kracht van verhalen, is een aangrijpende roman gebaseerd op het leven van zijn moeder. Het verhaal verweeft fictie met feiten en laat zien hoe trauma’s leiden tot depressie en alcoholisme. Maar Wouter toont ook hoe begrip en empathie helend kunnen werken. De moed om pijn onder ogen te zien, komt op liefdevolle wijze naar voren in dit werk, dat tegelijkertijd een antwoord biedt op de wanhopige moeder uit zijn eerste boek. Ik was diep onder de indruk en heb het boek niet alleen tweemaal gelezen, maar ook bij mijn netwerk aanbevolen.
'Het begon op Paaspop': Een meesterwerk
In 2024 wees Wouter mij op een sponsorproject voor zijn nieuwste boek, Het begon op Paaspop. Ik droeg mijn steentje bij en verschoof zelfs mijn vakantie om aanwezig te zijn bij de presentatie op 3 november. Het boek, dat ik op Schiphol begon te lezen, heeft me opnieuw geraakt.
Wouter kiest hierin een uniek decor: een dancefestival en een klimbos – omgevingen waar je mensen van onze leeftijd niet snel verwacht. Toch weet hij deze plekken op een realistische en betekenisvolle manier te integreren in een verhaal over jongvolwassenen. Het boek balanceert tussen alledaagse situaties en diepgaande thema’s zoals zingeving, religie, filosofie en spiritualiteit.
Een bijzonder moment in het boek is de beschrijving van een ernstig ongeluk waarbij een van de hoofdpersonen op de IC belandt. De realistische weergave bracht mij tot tranen. Dit gold ook voor de scènes over de bestralingen van een van de personages, die herinneringen opriepen aan de behandeling van mijn overleden vrouw. Wouter beschrijft zulke intense situaties met gevoel en respect. Opvallend is ook zijn oog voor detail in bijvoorbeeld de kledingbeschrijvingen van vrouwelijke personages.
Conclusie: Een ode aan betekenis en verbinding
De rode draad in Wouter ter Braake’s werk is zijn reflectie op de grote vragen in het leven: waarom zijn we hier? Hoe geven we zin aan ons bestaan? En hoe kunnen we liefdevol met elkaar omgaan? Het begon op Paaspop is niet alleen een roman, maar ook een inspiratieboek voor iedereen die nieuwsgierig is naar spiritualiteit. Het is actueel, diepgaand, en toch toegankelijk. Een waar feest der (h)erkenning dat geen moment verveelt.
Van harte aanbevolen: Een meesterwerk!
Praktische informatie
Voor meer informatie over de boeken van Wouter ter Braake en een video van de boekpresentatie van Het begon op Paaspop, verwijs ik u graag naar de boekwinkels in Nederland en Vlaanderen, of naar de bekende online verkoopplatforms.
- Recensie "Waar een wil is, is een omweg zoektocht van een ziel naar zin.” van Wouter ter Braake.
- Recensie "Omarm de chaos" van Jan Rotmans