Gisteren, op 6 oktober, was het zover: de Utrecht Singelloop, die ik samen (?) met Roald liep. Een van de doelen was om donaties op te halen voor het Helen Dowling Instituut (HDI) en daarmee ook aandacht te vragen voor het belangrijke werk dat zij doen (voor zover dat nog nodig is binnen ons netwerk :)).
Ik ben ontzettend trots en dankbaar voor alle donaties (in totaal: € 42.237,-) die we als groep hebben mogen ontvangen. Donaties waarmee waardevol werk verricht kan worden – werk met échte impact!
Samen (?)
Dat vraagteken... Want wat betekent "samen" als je al 100 meter na de start moet lossen, terwijl je je loopmaatje aan de horizon ziet verdwijnen?
"Samen" voelt voor mij ook als het gezamenlijk werken aan een doel. Het erover hebben, elkaar gedurende de dag vragen: "Hoe was je training? Wat vinden je vrienden ervan dat je dit doet?" Het is ook het samen met andere lopers donaties ophalen voor het HDI: mensen die je misschien niet persoonlijk kent, maar met wie je toch een sterke verbondenheid voelt. Mensen met hun eigen verhaal – verhalen die je raken en niet onberoerd laten.
Samen is ook een moment om terug te blikken, om te reflecteren op wat we samen én individueel hebben meegemaakt. Het erover praten, maar het ook laten zijn zoals het is.
Samen betekende voor ons ook dat we Stephanie bij ons droegen. En op momenten dat het zwaar werd, voelde het alsof zij óns droeg.
En dat is precies de kern. We hebben moeilijke momenten gekend, waar we kracht uit hebben geput. Maar bovenal hebben we prachtige momenten beleefd, waar we hoop en energie uit halen. Hoop om samen verder te gaan.
Samen met Stephanie, maar ook met de 'nieuwe' mensen die op deze manier Stephanie opnieuw omarmen.
Het leven gaat door. Omarm het met alles wat je hebt en laat je meevoeren.
Samen is zoveel leuker, ook met "?".